En aan wie had de grote Nederlandse schrijver de slotalinea van zijn wekelijkse column in het NRC wel niet te danken!? Aan de leraar Nederlands! Dit is meteen een mooi illustratief voorbeeld voor wat ik in deze blogpost van eind augustus wilde zeggen, met deze restrictie weliswaar, dat ik nostalgisch terugblikte op mijn leraarschap. Ook vandaag verzekert de leraar Nederlands de cultureel-maatschappelijke inhoud van het vak. Chapeau voor de leraar Nederlands in Brugge! Dat is wat ‘goed’ leraarschap volgens mij inhoudt. Maar het woord – in deze boekenbeurstijd – is vandaag aan Tommy Wieringa (ik beken, een van mijn grote favoriete schrijvers):
Vorige week gaf ik een lezing op een statige middelbare school in Brugge, waar de leraar Nederlands zijn leerlingen zelfstandig probeerde te leren denken en ze voedde met ernstige, gewichtige kennis. Tijdens mijn lezing zat er niemand op zijn telefoon te klooien, na afloop stelden de leerlingen slimme vragen. Een goede school, realiseerde ik me eens te meer, is de enige duurzame remedie tegen de kwalen van deze tijd, die manipulatie en desinformatie heten, slechts bedoeld om volgzame consumenten van producten en ideeën te kweken.
Uit Tommy Wieringa, Sterk spul, 27 oktober 2018, Opinie, NRC.nl.
The Sausage Machine 