Wie heeft ze (nog) niet opgevangen? Zowel bejubeld als verguisd: Gary Turk met het gedicht Look Up (spoken word film – YouTube IRT: 10 565 886 sinds eind april 2014), en Hafid Bouazza met de roman Meriswin.
(Screenshot uit video Pauw & Witteman.)
Iedereen wil ze ‘hebben’: de dichter en de schrijver. En dat treft: zijn ze niet beiden gloeiend interessant! Voer voor conversatie en discussie en studie van het gebruik van smartphone / social media en de roman van de 21e eeuw. In het geval van Meriswin: (in tags aan een interview ontleend ) zelfdestructie, lijden, regulering, zelfbeschikking, m/v, ethiek, vrije wil, seksualiteit, godsdienst en religie, lichamelijk verval en overleven, Spinoza, en uiteraard het eigene van literatuur, de literaire taal.
Een boek voor lezers van het slag dat minstens middelbare school achter de rug heeft? Daar zit misschien wel n grond van waarheid in: de schrijver zelf had het over literair onderlegde lezers, waar hij het over de metaforen in zijn roman heeft. Zijn boek is geen ode aan het drinken. Drinken is geen heldendom. Hij is niet verantwoordelijk voor de mensen die verslaafd zijn aan de drank, en evenmin voor degenen die de metaforiek van zijn roman niet begrijpen, die m.a.w. literaire competentie missen. Vooral dat laatste lokt me aan om het boek te lezen. Eens checken of ik wel voldoende literair competent ben! Het romanfragmentje in voorpublicatie op Athenaeum kan me nu niet direct naar meer doen verlangen. Leuk hapje poëtisch proza, ja.
Bouazza’s uitspraken over de taal van zijn roman liggen in de lijn van mijn literaire vorming, basics die ik nog altijd huldig: kunst, literatuur, is verbeelde werkelijkheid. Verbeelde. Maar ik wil hier geen schoolmeestertje beginnen spelen: luister eens mee naar het interview op Radio1.be – Bouazza over Meriswin in n kwartiertje, mooimooi. Mooimooi slaat op het interview, niet op de roman die ik (nog?) niet heb gelezen of de denkbeelden van auteur Bouazza over zelfbeschikking zoals hij ze in dat interview poneert.
Hafid Bouazza een bijna-held? That’s what social media do. Een normaal fenomeen, een gevolg van boekenmarketing. Gewoon: (haast) iedereen wil hem ‘hebben’, toch, die spraakmakende auteur. Lees, kijk, luister meer: Chrétien Breukers maakt een mooie oplijsting van kanttekeningen bij Meriswin.
Over naar die andere buzznaam: Gary Turk op slag wereldberoemd met romantische poëzie van het begin van de 21e eeuw (neoneoromantiek?). Over de gevaren voor de mensheid van overmatig smartphonegebruik, over het onsociale van social media. Waaruit Ewan McIntosh direct een les puurt voor onderwijs: knowing when to drop your tech to really learn … Kan ik inkomen. Ook Deredactie.be voelt zich geroepen om de bevolking te waarschuwen: “We zijn zó gemakkelijk bereikbaar en toch zo alleen”. You are in danger: ‘Look up’ will make you to rethink your lifestyle. Ja? Reinaert de Vos wist het al, eeuwen geleden toen hij Bruun de Beer terug bij de harde werkelijkheid van de pijn had gebracht: Mate is tallen spele goed. n Oude waarheid, voor altijd toch.
All this technology we have it’s just an illusion
Community, companionship, a sense of inclusion
When you step away from this device of delusion
You awaken to see a world of confusion
A world where we’re slaves to the technology we mastered
Where information gets sold by some rich, greedy bastard
A world of self-interest, self-image, self-promotion
Where we all share our best bits but leave out the emotion
Ik citeer een fragment uit de tekstversie van Look Up zoals op Businessfromtheheart.com voor spiritual marketing. Gary Turk: de dichter als heler van de wereld. Zoals te verwachten, proberen ook tegenstemmen aandacht te krijgen: “Look Up” is the worst form of rose-tinted, anti-phone bullshit I’ve seen yet.
Overdaad schaadt: overmatig schermgebruik en overmatig alcoholgebruik. Om nog eens op Bouazza terug te komen: zijn roman zou bol staan van detaillistische beschrijvingen van delirium, fysisch lijden en een ‘ultieme’ seksscène. Zijn we terug bij het ‘experiment’ van de Vijftigers beland: het lijf werd ook toen ‘bezongen’ tot in al zijn poriën en fijnste ‘vertakkingen’, verlokkingen en pijnen?
Hoe de geschiedenis zich herhaalt. In belijdenisproza, in pamflettaire poëzie.
Noot. De uitspraken en verwijzingen in het interview met Bouazza op Radio 1 brachten me even in herinnering:
- Water, water everywhere and not a drop to drink: The Ancient Mariner van Coledridge revisited.
- Meriswin: Oudhoogduits, Oudsaksich voor dolfijn, ‘meer’zwijn, zeezwijn. Oudhoogduitse en Middelhoogduitse tekststudie en grammatica revisited. En verder: das Meer – de zee, die See – de zee, der See – het meer.
- Lichamelijke ervaring van ‘overmatig gebruik’- ziekenhuisverblijf literair beschreven: Kraamanijs van Marcel Van Maele revisited. En ook wel Jan Wolkers’ Roos van vlees.
n Update #thuis #iedereenbram
The Sausage Machine 