sint-amands in wintertijd
Oeverloos schijnbaar voortschrijdend
als een langgerekt grijs lint aan de zee
ligt het dorp achter me.
Als in een waas, diffuus licht
met tussen twee waterzijden geprangd,
Emile Verhaeren’s graftombe,
is de Schelde immer aanwezig,
een lint met schaatsers, Hollands rijdend
aan de oever van deze vliet.
Verkleumd kijk ik op naar de overkant
en drink bij de veerman een oude port,
het licht weerspiegelend in mijn glas.
Renée Van Hekken
Renée Van Hekken, In: Vlaanderen, Jaargang 37 (1988), Poëtisch bericht, dbnl.
dbnl: digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren, Kunsttijdschrift Vlaanderen, Vlaamse literatuur.
Mooi…in woorden is winter zo poëtisch.
Reblogged this on The Sausage Machine.
Een fotograaf zou geen beter sfeerbeeld kunnen maken van dichter en plek. Knap!